Franz Kafka
Przemiana
Die Verwandlung
tłumaczenie: Juliusz Kydryński
adaptacja i reżyseria: Jacek Bunsch
scenografia: Jadwiga Mydlarska-Kowal
asystent scenografa: Ewa Dopierała
światło: Maria Machowska
dżwięk: Mirosław Witek
obsada:
Gregor Samsa - Andrzej Dopierała
Jego Matka - Alina Chechelska
Jego Siostra - Anna Kadulska
Jego Ojciec - Jerzy Głybin
Prokurent - Wiesław Kupczak
premiera 11 czerwca 1999
Po dwóch latach grania „Panny Julii”, w 1999 roku, decydujemy się zrealizować kolejne przedstawienie. Wybieramy tytuł : „Przemiana” wg prozy Franza Kafki
W Teatrze Śląskim, zagrałem wtedy główną rolę w „Dziewictwie. Na kuchennych schodach.” wg W. Gombrowicza w reżyserii Jacka Bunscha ze scenografią Jadwigi Mydlarskiej-Kowal.
Niezwykłą przygodę artystyczną postanawiamy kontynuować w Teatrze Bez Sceny. „Przemiana” to ich propozycja.
Kiedy zobaczyłem scenariusz przyszłego spektaklu byłem przerażony. Kilkanaście luźnych stron, wypełnionych strzępami monologów, kilka zaledwie scen dialogowych. Materiał wydawał się być zupełnie niesceniczny.
No i pytanie, jak ja mam zagrać tego robaka?!?! Wystarczyła pierwsza próba. Przedstawiona przez Jacka Bunscha wizja przedstawienia wchłonęła mnie bez reszty i na dwa miesiące wyłączyła z normalnego życia.
Zespól aktorski tworzący obsadę „Przemiany”. Alina Chechelska jako Matka i nowe twarze w Teatrze Bez Sceny - Anna Kadulska grająca Gretę, Jerzy Głybin w roli Ojca i Wiesław Kupczak jako Prokurent. Te nazwiska tworzą aktorski trzon Zespołu. Mam wrażenie, że wszystkich nas trwale połączyła ta fascynująca praca. Reżyser używał określenia „przedstawienie-prototyp, nigdy dotąd nie sprawdzane na materiale ludzkim”. Ryzyko się opłaciło. Efekt końcowy przerósł wszystkie nasze oczekiwania.
Jadwiga Mydlarska- Kowal - zmarła przedwcześnie wybitna artystka teatru. Realizacja wysmakowanych projektów kostiumów i dekoracji, była dla mnie jako producenta wielkim wyzwaniem. Udało się, a krytycy nagrodzili scenografię - ZŁOTĄ MASKĄ 2000. Asystentką Jadwigi była moja żona Ewa. Budowy metalowej konstrukcji klatki, podjął się Jacek Garncarz - inżynier, astronom i radioamator – człowiek o szerokich zainteresowaniach.
Fotografie Agi Piotrowskiej i Marcina Hajewskiego
Mistrzynią oświetlenia była podobnie jak w „Pannie Julii”, Maria Machowska. Dołączył też do nas Mirosław Witek odpowiedzialny za ścieżkę dźwiękową. Początkowo, dekorację budowała męska część zespołu aktorskiego. Później, rozpoczęli współpracę z nami montażyści: Maciej Rokita i Jerzy Śpiewakowski, którzy pomagali nam potem przy wszystkich, bardziej rozbudowanych scenograficznie przedsięwzięciach.
Nasza druga realizacja wymagała już większych nakładów finansowych. Tym razem udało nam się zdobyć fundusze z Zarządu Województwa Śląskiego, w ramach Konkursu na przedsięwzięcie kulturalne. W grupie mecenasów „Przemiany” znalazła się ponownie Telekomunikacja Polska, Bank Handlowy w Warszawie, Eurosystem (specjalne podziękowania dla Państwa Zofii i Ireneusza Sadkowskich), Pan Prezes Jerzy Rzyski z katowickiego Elektromontażu, dyrektor firmy Kometal LTD Pan Józef Sęga i Pan Michał Gerson z Lund w Szwecji. W zakupie kostiumów ponownie miał swój udział Pan Jan Gorol ze sklepu 4-YOU w Katowicach i Firma Kazar shoes. Premierowe spotkanie uświetnił bankietem, podobnie jak przy „Pannie Julii” i większości następnych przedstawień, śląski restaurator, Pan Krzysztof Spętany z Restauracji „Pod Kasztanami” w Zabrzu.
15.12.2006 - fot. Krzysztof Lisiak
PRASA O "PRZEMIANIE":
(…) Chłodno wyliczone, przejmujące role Jerzego Głybina (Ojciec), Anny Kadulskiej(Siostra) i Aliny Chechelskiej (Matka) ; zwarte, mocne przedstawienie (…)
Jacek Sieradzki „Polityka”
(…) Mocną stroną przedstawienia są z całą pewnością dwie rzeczy – scenografia Jadwigi Mydlarskiej-Kowal i aktorski popis Dopierały (…) Dorota Mrówka „Gazeta Wyborcza” (…) Bunsch i jego aktorzy zaskakują widownię (…) Henryka Wach-Malicka „Dziennik Zachodni” (…)
„Przemiana” wyreżyserowana przez Jacka Bunscha jest wielka metaforą o relacjach pomiędzy ludżmi (…)
Mariola Woszkowska „Trybuna Śląska”
(…) trzeba nie lada odwagi, by zmierzyć się z tym tekstem i sprawdzić jego sceniczność (…)
Ale od czego jest teatr, jeśli nie od pokonywania granic niemożliwego (…)
Krzysztof Karwat „Śląsk”